PHILIPSBURG — Juwelier Harumal Nandwani hoeft niet de gevangenis in vanwege het tewerkstellen van drie Aziaten in zijn huis, waarbij hij bijna alle arbeidsregels overtrad. De Indiase ondernemer kreeg gisteren op St. Maarten twee jaar voorwaardelijke gevangenisstraf met een even lange proeftijd opgelegd. Als boete moet hij 20.000 dollar betalen, plus 10.000 dollar aan Women’s Desk.
De 66-jarige Nandwani heeft twee juwelierszaken in Front Street en twee kledingzaken in Back Street. Eind september vorig jaar werd hij gearresteerd wegens de vrijheidsberoving van drie uit India en de Filippijnen afkomstige vrouwen. De vrouwen werkten bij hem thuis onder inhumane omstandigheden en kregen daarvoor nauwelijks enige vergoeding. De rechtszaak handelde over een periode van vier jaar.
Nandwani woont in een villa aan de Kangaroo Road in Bel Air ten westen van het centrum van Philipsburg en had de drie vrouwen aan het werk als kok, babysitter en schoonmaakhulp voor de hele familie van tien personen. De vrouwen werkten naar eigen zeggen zeven dagen per week, maakten uiterst lange dagen en kregen slechts een paar uur slaap per dag.
Ten tijde van hun werving in Azië werd hun een vergoeding van 200 dollar per maand in het vooruitzicht gesteld. Ze werden uiteindelijk helemaal niet betaald. Ze sliepen maandenlang in het washok op een matras. Ze mochten het terrein niet verlaten, hun paspoorten waren ingenomen. Omdat ze illegaal waren dreigde Nandwani hen aan te geven als ze naar buiten zouden vluchten.
“De manier waarop u deze jonge vrouwen behandelde druist geheel in tegen de hier geldende wetten”, hield rechter Frank Wieland de ondernemer voor. “Dit heeft erg veel weg van slavernij.”
Het departement van Arbeid berekende dat Nandwani zijn personeel en de belastingdienst nog 240.000 gulden schuldig is aan loon en belasting daarover.
De verdediging voerde aan dat goed huishoudelijk personeel lastig te vinden is op de lokale arbeidsmarkt en dat hij zijn personeel kost en inwoning gaf. Raadsman Jelmer Snow vond de betaling wel te laag. “Ik praat het gedrag van mijn cliënt niet goed, maar het voert te ver om te stellen dat deze vrouwen als slaven werden behandeld.” (Amigoe)
zondag, maart 26, 2006
Indiase winkelier veroordeeld voor slavernij
PHILIPSBURG — Juwelier Harumal Nandwani hoeft niet de gevangenis in vanwege het tewerkstellen van drie Aziaten in zijn huis, waarbij hij bijna alle arbeidsregels overtrad. De Indiase ondernemer kreeg gisteren op St. Maarten twee jaar voorwaardelijke gevangenisstraf met een even lange proeftijd opgelegd. Als boete moet hij 20.000 dollar betalen, plus 10.000 dollar aan Women’s Desk.
De 66-jarige Nandwani heeft twee juwelierszaken in Front Street en twee kledingzaken in Back Street. Eind september vorig jaar werd hij gearresteerd wegens de vrijheidsberoving van drie uit India en de Filippijnen afkomstige vrouwen. De vrouwen werkten bij hem thuis onder inhumane omstandigheden en kregen daarvoor nauwelijks enige vergoeding. De rechtszaak handelde over een periode van vier jaar.
Nandwani woont in een villa aan de Kangaroo Road in Bel Air ten westen van het centrum van Philipsburg en had de drie vrouwen aan het werk als kok, babysitter en schoonmaakhulp voor de hele familie van tien personen. De vrouwen werkten naar eigen zeggen zeven dagen per week, maakten uiterst lange dagen en kregen slechts een paar uur slaap per dag.
Ten tijde van hun werving in Azië werd hun een vergoeding van 200 dollar per maand in het vooruitzicht gesteld. Ze werden uiteindelijk helemaal niet betaald. Ze sliepen maandenlang in het washok op een matras. Ze mochten het terrein niet verlaten, hun paspoorten waren ingenomen. Omdat ze illegaal waren dreigde Nandwani hen aan te geven als ze naar buiten zouden vluchten.
“De manier waarop u deze jonge vrouwen behandelde druist geheel in tegen de hier geldende wetten”, hield rechter Frank Wieland de ondernemer voor. “Dit heeft erg veel weg van slavernij.”
Het departement van Arbeid berekende dat Nandwani zijn personeel en de belastingdienst nog 240.000 gulden schuldig is aan loon en belasting daarover.
De verdediging voerde aan dat goed huishoudelijk personeel lastig te vinden is op de lokale arbeidsmarkt en dat hij zijn personeel kost en inwoning gaf. Raadsman Jelmer Snow vond de betaling wel te laag. “Ik praat het gedrag van mijn cliënt niet goed, maar het voert te ver om te stellen dat deze vrouwen als slaven werden behandeld.” (Amigoe)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten