Granman vraagt rivier volk te sparen

Paramaribo - Met het aanroepen van voorouders, overleden voorgangers, opperhoofden van de inheemsen en mama Sranan heeft granman Belfon Aboikoni van de Saramaccaners gisteren een smeekbede gericht tot de rivieren Gran Rio en Pikin Rio om zijn volk te sparen. Het ritueel vond plaats op een stenen plateau aan de voorzijde van de airstrip te Djumu, waar door de eeuwen heen de hulp van de voorouders en de Almachtige werd afgeroepen. Talrijke oude flessen en borden waarmee in het verleden plengoffers zijn gebracht, zijn de stille getuigen. Bijgestaan door enkele stamoudsten, kapiteins en basya’s bracht het stamhoofd ook gisteren een plengoffer . Hij haalde daarbij aan, dat indien de rivier boos is over de wijze waarop de Saramaccaanse stam onderling met elkaar leeft, hij zal trachten hen zodanig te leiden dat de situatie verandert. Volgens Aboikoni is een traditionele vergadering van de twaalf lo’s, de stamonderdelen, die regelmatig gehouden moet worden, al tijden niet bijeengekomen. Belangrijk is dat deze bijeenkomst zo snel mogelijk gehouden wordt, opdat de Saramaccaanse samenleving eventuele geschillen bijlegt en de gelederen weer sluit zodat de verdere ontwikkeling van de stam en het gebied niet verder stagneert. Bij het varen langs enkele getroffen dorpen was de stamleider duidelijk aangeslagen. In zijn residentie Asidonhopo, één van de zwaarst getroffen dorpen, hield hij een krutu met een aantal dignitarissen uit de omgeving. Na de krutu stelde hij tegenover verslaggevers zeer ontdaan te zijn over de ramp, een situatie die zich nog nooit eerder in een dergelijke omvang heeft voorgedaan. Hij ziet de overstroming als een vingerwijzing van God. Aboikoni heeft zijn stam opgeroepen zich tot God te keren en in gebed te gaan. Aan de andere kant roept hij de regering op haast te maken met de noodhulp. “A no wan sani fo s’don na foto dan y’e prei kaarta”, waarschuwt hij, omdat de noodsituatie talrijke levens zal eisen als niet tijdig hulp wordt geboden. Hij hoopt dat de regering ook internationale hulp zal inroepen als Suriname alleen niet in staat is dat te doen. Ook de granman ziet voedselhulp en medicamenten als eerste vereiste. Aan de andere kant pleit hij ervoor dat de schoolkinderen naar Paramaribo worden overgebracht om verder onderwijs te genieten en het schooljaar zo nog gered kan worden. De fout die tijdens de Binnenlandse Oorlog is gemaakt, door schoolkinderen toen aan hun lot over te laten, mag zich niet herhalen. Bron : www.dwt.net Dit krijt je als je als Gramang een vreemdeling tot kapitein benoemd , en je eigen volk veraad om financieel beter van te worden . wat ze vergeten is dat het land niet van hun is maar, van de indianen die hun een plek hadden gegeven om te overleven .